Lees verder
Het verschil tussen een liggende en een staande castratie is feitelijk alleen de manier van sedatie/narcose. Bij de staande methode geven we de hengst een sedatie via de bloedbaan, waardoor het dier zich minder bewust wordt van zijn omgeving en minder pijnprikkels ervaart. Indien u kiest voor een liggende castratie, gaan we vanuit het gesedeerde paard verder met de narcose. Middels een cocktail brengen we het paard vanuit een staande in een liggende positie. Vervolgens leggen we een infuus aan, waardoor we een continue toegang tot de bloedbaan van de hengst hebben en via welke we ook een onderhoudsdosering narcosemiddel toedienen.
Zowel liggend als staand worden de testikels lokaal verdoofd en vervolgens wordt het operatiegebied grondig gereinigd en ontsmet. Dan volgt de werkelijke castratie: het scrotum wordt geopend door middel van een kleine huidsnede. De testikel wordt nu zichtbaar en de zaadstreng wordt vrijgemaakt om vervolgens gekneusd te worden. Na kneuzing leggen we een hechting op de kneusplaats aan, waardoor de testikel veilig verwijderd kan worden. Vervolgens herhalen we de procedure aan de andere zijde. De huidsnedes worden niet gehecht, maar opengelaten zodat wondvocht eruit kan lopen.
De inmiddels ruin krijgt een antibioticuminjectie en pijnstilling toegediend. Een liggend dier assisteren we tijdens het wakker worden en opstaan. Het paard krijgt boxrust op de eerste dag en mag vanaf dag 2 weer de weide op of de paddock in. Let wel op met veel rollen van het paard in het zand. Op de dag na de ingreep komen we de ruin controleren en nogmaals een antibioticuminjectie geven.
Na de ingreep ontstaat altijd zwelling van het operatiegebied en de koker. Meestal is dit onschuldig en trekt het na enkele dagen weer weg. Beweging en koeling met leidingwater zijn geïndiceerd. Ook is het normaal dat er nog wondvocht uit de wond komt gedurende de eerste week na de operatie. Ook een beetje helder bloedverlies is mogelijk, maar dit mag alleen druppelsgewijs zijn en stopt meestal na enkele uren.
